ΦΙΛΟΣΟΦΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ & ΤΗΝ ΦΤΩΧΙΑ 

Ὁ τῆς φύσεως πλοῦτος καὶ ὥρισται καὶ εὐπόριστός ἐστιν͵ ὁ δὲ τῶν κενῶν δοξῶν εἰς ἄπειρον ἐκπίπτει.
Ο φυσικός πλούτος, και καθορισμένος είναι, και εύκολα αποκτάται, ενώ ο πλούτος που πηγάζει από τη ματαιοδοξία δε γνωρίζει όρια. ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ Κύριαι Δόξαι 15

Αν οι γονείς αγαπούν τα παιδιά τους, θα απομακρύνουν το φθόνο και την πάλη και θα βαλθούν να αλλάξουν ριζικά τη διάρθρωση της σημερινής κοινωνίας. Οι πλούσιοι ζουν σε μια ιδιάζουσα ατμόσφαιρα εντελώς δική τους. Δεν κατέχουν τον πλούτο, αλλά κατέχονται απ' αυτόν, που είναι χειρότερο και από το θάνατο. Η φιλανθρωπία τους είναι αλαζονεία. Όσο πιο μεγάλη είναι η εξωτερική επίδειξη, τόσο πιο μεγάλη είναι η εσωτερική φτώχεια. Για να συγκεντρώσουν πλούτο πρέπει να κάνουν κακό, να είναι σκληροί, πρέπει να υπάρχει ασπλαχνία, πονηρός υπολογισμός, ατιμία, αναζήτηση δύναμης, εγωκεντρική δράση, που απλά καλύπτεται από εύηχες λέξεις όπως ευθύνη, καθήκον, απόδοση, δικαιώματα. Krishnamurti

Σαρκὸς φωνῇ τὸ μὴ πεινῆν, τὸ μὴ διψῆν, τὸ μὴ ῥιγουν ταὐτὰ γὰρ ἔχων τις καὶ ἐλπίζων ἕξειν κἀν <Διὶ> ὑπὲρ εὐδαιμονίας μαχέσαιτο.
Η σάρκα φωνάζει να μην πεινάει, να μη διψάει, να μην κρυώνει. Όποιος τα έχει αυτά και ελπίζει ότι θα τα έχει, θα μπορούσε να αναμετρηθεί στην ευτυχία ακόμα και με το Δία.ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ 33

Οὐ λύει τὴν τῆς ψυχῆς ταραχὴν οὐδὲ τὴν ἀξιόλογον ἀπογέννα χαρὰν οὔτε πλοῦτος ὑπάρχων ὁ μέγιστος οὔθ' ἡ παρὰ τοῖς πολλοῖς τιμὴ καὶ περιβλέψις οὔτ ἄλλο τι τῶν παρὰ τὰς ἀδιορίστους αἰτίας. Δεν απομακρύνουν την ταραχή της ψυχής και δε φέρνουν την αληθινή χαρά ούτε ο μεγαλύτερος πλούτος που υπάρχει, ούτε οι τιμές και ο θαυμασμός των πολλών, ούτε κάποιο άλλο από τα πράγματα που δεν έχουν όρια. (Επίκουρος 341- 270 π.Χ)

Ἄπληστον οὐ γαστήρ, ὥσπερ οἱ πολλοὶ φάσιν, ἀλλ ἡ δόξα ψευδὴς ὑπὲρ τοῦ γαστρὸς ἀορίστου πληρώματος.
Δεν είναι άπληστη η κοιλιά, όπως λένε οι πολλοί, αλλά η λανθασμένη άποψη ότι μπορεί να γεμίζει συνέχεια. (Επίκουρος 341- 270 π.Χ) ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ 59

Έστι και εν λιτότητι μεθόριος, ής ο ανεπιλόγιστος παραπλήσιόν τι πάσχει τώ δ' αοριστίαν εκπίπτοντι
Υπάρχει και στη λιτότητα ένα όριο που, όποιος δεν το υπολογίζει, παθαίνει κάτι παραπλήσιο μ' αυτόν που δεν έχει όρια στις επιθυμίες του (Επίκουρος 341- 270 π.Χ)

Οὐδὲν ἱκανὸν ὦ ὀλίγον ἱκανόν.
Τίποτα δεν είναι αρκετό, για όποιον το αρκετό είναι λίγο. (Επίκουρος 341- 270 π.Χ)

Ἡ πενία μετρουμένη τῷ τῆς φύσεως τελεῖ μέγας ἐστὶ πλοῦτος πλοῦτος δὲ μὴ ὁριζόμενος μεγάλη ἐστὶ πενία.
Με μέτρο το σκοπό της φύσης, η φτώχεια εί­ναι μεγάλος πλούτος, ενώ ο απεριόριστος πλούτος είναι μεγάλη φτώχεια.(Επίκουρος 341- 270 π.Χ) Επίκουρου προσφώνησις 25

Για να είσαι λεύτερος, πρέπει να μάθεις να είσαι φτωχός. (Βίκτωρ Ουγκώ)

Η φτώχεια τους εξασφάλισε την ελευθερία, μιας και οι επιθυμίες και οι περιουσίες είναι τα πιο ισχυρά δεσμά. (Edward Gibbon, 1737-1794, Άγγλος ιστορικός)

Μια ελεύθερη φτώχεια είναι ένας τόσο γλυκός θησαυρός! (Αντρέ Σενιέ )

Ο άνθρωπος που ζει ελεύθερος δεν μπορεί να αποκτήσει μεγάλα πλούτη, αφού αυτό δεν είναι εύ­κολο χωρίς δουλοπρέπεια προς τις μάζες ή προς αυτούς που κατέχουν την εξουσία. Κι αν του τύχουν μεγάλα πλούτη, κι αυτά εύκολα θα τα μοιράσει, για να απολαμβάνει την ευνοϊκή διάθεση των συνανθρώπων του. (Επίκουρος 341- 270 π.Χ)

Οὐδενὶ φθονητέον ἀγαθοὶ γὰρ οὐκ ἄξιοι φθόνου, πονηροὶ δὲ ὅσῳ ἂν μᾶλλον εὐτυχῶσι, τοσούτω μᾶλλον αὐτοῖς λυμαίνονται.
Κανέναν δεν πρέπει να φθονούμε. Γιατί οι καλοί άνθρωποι δεν το αξίζουν, ενώ οι πονηροί, όσο περισσότερο ευημερούν, τόσο μεγαλύτερο κακό κάνουν στον εαυτό τους.ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ 53

Φιλαργυρεῖν ἄδικα μὲν ἀσεβεῖς, δικαία δὲ αἰσχρὸν ἀπρεπὲς γὰρ ῥυπαρῶς φείδεσθαι καὶ μετὰ τοῦ δικαίου.
Το να ικανοποιεί κανείς τη φιλαργυρία του αδικώντας είναι ασέβεια, ενώ το να την ικανοποιεί χωρίς να αδικεί είναι αισχρό. Γιατί είναι απρέπεια να αποταμιεύει κανείς με γλοιώδη τρόπο, ακόμα κι αν το κάνει σύμφωνα με το δίκαιο. ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ 43

Οὐ δεῖ λυμαίνεσθαι τὰ παρόντα τῶν ἀπόντων ἐπιθυμία ἀλλ΄ ἐπιλογίζεσθαι ὅτι καὶ ταὐτὰ τῶν εὐκταίων ἤν.
Δεν πρέπει να καταστρέφουμε αυτά που έχου­με επειδή επιθυμούμε πράγματα που δεν έχουμε, αλλά να αναλογιζόμαστε πως, και αυτά, κάποτε ευ­χόμαστε να τα έχουμε. ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ  35

Δεῖ διαλαβεῖν ὅτι καὶ ὁ πολὺς λόγος καὶ ὁ βραχὺς εἰς τὸ αὐτὸ συντείνει.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι και τα πολλά και τα λίγα λόγια αποσκοπούν στο ίδιο πράγμα. Επίκουρου προσφώνησις 26